Samotni ojcowie po śmierci czy odejściu żony do innego mężczyzny mają wiele dylematów zarówno osobistych, jak i rodzinnych. Stają nagle przed koniecznością samotnego rodzicielstwa, które nie jest łatwe, bo wiąże się ze spełnianiem podwójnej roli – taty i mamy. Mężczyźni najczęściej swoją rolę w rodzinie sprowadzają do zarabiania pieniędzy i zapewnienia odpowiedniego statusu materialnego dzieciom i żonie. W przypadku samotnego ojcostwa muszą nie tylko spełniać obowiązki zawodowe, ale również włączyć się w zadbanie o dom, o opiekę nad dziećmi, która często do tej pory była ograniczona.
Mężczyźni samotnie wychowujący dzieci stają przed koniecznością nauczenia się zwyczajnych kobiecych czynności domowych, takich jak chociażby gotowanie, pranie, sprzątanie, doglądanie rozwoju edukacyjnego pociech (sprawdzanie prac domowych, zadbanie o kupno potrzebnych pomocy naukowych, uczestnictwo w szkolnych wywiadówkach itp.). Czasem pogodzenie pracy zawodowej z obowiązkami ojca i byciem w domu jest bardzo trudne. Ważne zatem, by dzieci, jeśli są już wystarczająco duże, pomagały ojcu w trudach samotnego rodzicielstwa. Mogą, np. zrobić zakupy, posprzątać swoje pokoje czy zrobić pranie. Ustalenie zakresu domowych obowiązków każdego członka rodziny może okazać się niezwykle pomocne. Trudności z dbaniem o dom są mniej odczuwane przez tych samotnych ojców, którzy zamieszkują wspólnie z innymi członkami rodziny, np. z babcią czy ciocią.
Samotni ojcowie często też miewają trudności z emocjonalnym kontaktem z dziećmi. Kobiety są z natury bardziej łagodne, wrażliwe, umieją wczuć się w dylematy swoich dzieci. Mężczyźni natomiast z reguły są nastawieni do życia bardziej praktycznie i mają większe opory w okazywaniu uczuć. Dorastająca nastolatka wychowywana przez samotnego ojca może nie chcieć rozmawiać na nurtujące ją w tym czasie problemy, może się wstydzić rozmawiać o pewnych rzeczach. Dobry kontakt z ojcem czasem pomaga przełamać wstyd. Jednak ojcowie często marginalizują potrzebę emocjonalnej więzi z dziećmi, co może rodzić we wzajemnych relacjach obcość, zakłopotanie i poczucie osamotnienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz