Samotny tata a dzieci

Sprawowanie opieki nad dziećmi tylko przez ojca może mieć patogenny wpływ na dorastanie dzieci, zaburzając przygotowanie córki i syna do pełnienia ról związanych z płcią. Brak matki w rodzinie skutkuje bowiem niemożnością poznania kobiecych wzorów i odróżnienia ich od roli męskiej. Dzieci wychowywane przez tatę mogą być uczone tego, że należy radzić sobie z problemami, że wstydem jest okazywanie łez czy niepowodzenia, że trzeba być twardym i nieugiętym w pokonywaniu życiowych trudności. Czasem dzieci wychowywane wyłącznie przez ojców są często bardziej zaradne i praktycznie nastawione do życia. Bywa jednak, że brak matki w rodzinie przejawia się problemami z wyrażaniem emocji, trudnościami w nawiązywaniu kontaktów czy zamykaniem się w sobie.

Samotnemu ojcu powinno zależeć tak samo na zapewnieniu zaplecza finansowego dzieciom, jak i na dobrym kontakcie z nimi. Wzajemne zaufanie, pragnienie dzielenia się z sobą problemami skuteczniej pozwalają obu stronom zaakceptować fakt odejścia matki. Wychowywanie dzieci przez ojca nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do wspólnego mieszkania. Jeśli dzieci potrzebują pomocy, duchowego wsparcia i zrozumienia, nie powinny mieć oporów przed dzieleniem się własnymi kłopotami z tatą. To u niego mają w pierwszej kolejności szukać rady. Jeśli zaś ojciec również potrafi uzewnętrznić przed dziećmi swoje problemy i poprosić ich o pomoc, świadczy to o intensywnej zażyłości rodzinnej.

„Miernikiem” więzi dzieci z ojcem jest pragnienie bycia razem. W przypadku pracy zawodowej ojca nie zawsze jest to możliwe, jednak chwile spędzane razem pozwalają budować prawidłowe relacje w rodzinie. Autorytet ojca rośnie w oczach dzieci, gdy potrafi on rozmawiać o trudnych rzeczach, wspólnie planuje z nimi zajęcia i uczy podejmowania decyzji. Samotnym ojcom często najtrudniej jest się nauczyć rozmawiać. Uważają, że przygotowanie do życia rodzinnego ma dzieciom zapewnić szkoła, książki czy programy telewizyjne. Nie wolno jednak spychać rozmowy z dziećmi na margines. Świadoma rola ojca to zaangażowanie w emocjonalny rozwój dzieci.

Zaletą wychowywania dzieci, zwłaszcza córek, przez ojców jest rozbudzanie w nich większej ciekawości świata, stronienie od postawy ochraniającej dzieci, a uczenie podejmowania ryzyka samodzielnych działań. Dzieci wiedzą, co to znaczy radzić sobie z problemami i jak się nie poddawać. Należy jednak pamiętać, że niepełna rodzina wiąże się zawsze z jakąś stratą dla dzieci. Miłość ojcowska nie wypełni bowiem braku miłości matczynej, ponieważ jest inna. Ojciec kocha dziecko zwykle dlatego, że spełnia ono jego oczekiwania. Miłość matczyna z kolei jest bardziej bezwarunkowa. Umiejętne połączenie roli dobrego ojca i opiekuńczej matki w przypadku samotnego sprawowania opieki nad dziećmi to zadanie trudne, aczkolwiek do wykonania.