wyszperane ...

Kryzys w związku to trudna sytuacja dla rozstających się partnerów, ale dla niewinnego dziecka to prawdziwy dramat. Można sprawić, by malec przeżył rozwód rodziców bez regresu w rozwoju.

Dziecko bardzo traumatycznie przezywa rozwód rodziców. Malec w tak niekomfortowej sytuacji może przechodzić pewnego rodzaju bunt, wyizolować się z życia społecznego, lub nawet cierpieć z powodu zaburzeń rozwojowych. U dzieci, które za bardzo odczuwają rozstanie rodziców, pojawiają się np. kłopoty ze snem, rozdrażnienie, obawa przed porzuceniem, brak apetytu, moczenie nocne, jąkanie, ssanie kciuka, wzmożona chęć przytulania się, czy tiki nerwowe. Rodzice zajęci swoim konfliktem nie powinni więc nigdy zapominać o potrzebach dziecka i zrozumieć, że wyprowadzka mamy lub taty to dla niego bolesne przeżycie.

Wiek a reakcja

 
Doskonale wiesz już, że dziecko bardzo przejmuje się rozstaniem dwojga najbliższych
mu ludzi. Jednak im jest ono młodsze, tym nieco inaczej odbiera rozwód rodziców. Kiedy dziecko ma mniej niż 4 lata, często żyje nadzieją, że znów będziecie razem. Ma ponadto poczucie, że na zawsze straciło kogoś ważnego: mamę lub tatę. Może to prowadzić do agresji skierowanej na siebie, rodzeństwo, inne dzieci lub nauczycielki w przedszkolu. Maluch czuje się opuszczony i osamotniony. Najgorzej jest, gdy jest świadkiem waszych sporów i kłótni. Nie rozumie was, więc często obwinia siebie za rozpad waszego małżeństwa.
Kiedy dziecko jest starsze, niestety, nadal po cichu liczy na to, że wrócicie do siebie. Jako, że jest już bardziej samodzielne, może nawet próbować aranżować wspólne spotkania. Niewątpliwie bardzo tęskni za rodzicem, z którym nie mieszka, przeżywa smutek, często popłakuje. Zdarza się, że może odczuwać lęk. Budzi się w nocy, w obawie, że opuszczą go również ci członkowie rodziny, którzy mieszkają z nim w jednym domu. Może złościć się na tego rodzica, którego obwinia za rozpad związku.

Z dala od waszych problemów...

 
Jeżeli się rozstajecie i chcecie, by dziecko przeszło przez wasz rozwód jak najmniej „inwazyjnie”, załatwiajcie swoje sprawy z dala od niego. Trzeba zawsze pilnować, by pociecha nie musiała aż tak przeżywać problemów swoich rodziców. Nigdy nie wolno pozwolić na to, aby dziecko stało się uczestnikiem kłótni i starć dwójki dorosłych. Pamiętaj, że nawet niemowlę ma w sobie mnóstwo uczuć. Ono także zauważa, że dotychczas wychowywało się w ciepłym i przytulnym domu, a nagle coś się zmieniło. Dziecko chłonie trudne sytuacje niczym gąbka i wówczas trudno mu zachować się obojętnie. Gdy nawet malutkie dziecko widzi rozzłoszczoną mamę lub tatę, zaczyna płakać. W ten sposób próbuje też zwrócić na siebie uwagę. Kiedy skupiacie swoją uwagę wyłącznie na swoich problemach, wyrządzacie dziecku ogromną krzywdę. Malec czuje się zaniedbany. To może mieć wpływ na obniżenie się jego poczucia wartości w kolejnych latach życia.